- confinis
- confinis, e
[st2]1 [-] qui confine, contigu.
[st2]2 [-] qui touche à, qui est proche de.
- confinia virtutibus vitia, Sen. Ep. 120, 8 : vices qui touchent à des vertus.
- confinis, is, m. : voisin.
* * *confinis, e [st2]1 [-] qui confine, contigu. [st2]2 [-] qui touche à, qui est proche de. - confinia virtutibus vitia, Sen. Ep. 120, 8 : vices qui touchent à des vertus. - confinis, is, m. : voisin.* * *Confinis, et hoc confine, pen. prod. vt Confinis ager. Liu. Tenant ou aboutissant à un autre, Confin, Confinant à un autre.\Confinis meus. Martial. Voisin qui ha sa terre joignant à la mienne.\Confinis AEthiopiae est. Plin. Il est joignant à Ethiopie, Il confine à Ethiopie.\Confinis, per translationem. Quintil. Semblable.
Dictionarium latinogallicum. 1552.